Bij de hunebedden komen toch nog best veel mensen langs. Jill slooft zich uit en de mensen zijn onder de indruk. Soms moet ik van binnen lachen, Jill kan een echte uitsloofster zijn, maar ze doet haar werk en dat is mij prima. Als ik met de mensen praat vindt ze het moeilijk om niet te blijven werken, maar dat is onzin ze moet gewoon bij me blijven. De zon komt zelfs door en wij trekken verder. Achter ons wordt de lucht donker, en voor ons verschijnen 2 regenbogen. Prachtig, maar ik trek wel gauw mijn regen pak aan, want dit wordt een dikke bui. De schapen hebben geen haast, maar ik wil toch echt dichter bij de bossen in de buurt dus drijven we ze verder.
De zon komt toch weer door, ik pak mijn krukje en geniet van thee en boterhammen. Jill doet haar best nog viezer te worden door in de plassen met modder en water te gaan spelen.
We verschillen duidelijk van mening over wat lekker is. In de bossen is het lekker, net uit de wind en beschut tegen de regen. De schapen vinden het lekkere afwisseling van het eten wat op de hei staat naar het gras onder de bomen. Ik besluit wat dingen met Jill te gaan oefenen, de schapen hebben er weinig last van en voor Jill is het goed.
Ze vindt het moeilijk om over het 12 uur punt linksom door te blijven lopen en ze haalt als ze aan dezelfde kant als mij staat soms links en rechts door elkaar. Daar ga ik mee aan de slag, niet lang, we doen wat oefeningen en dan mag ze daar een poosje over nadenken en als ze weer tot rust is gekomen proberen we het nogmaals.