Jelle
Jelle
Scot
De lammerenbar
Februari 2018 Nieuwe aanwinst Figo krijgt les.
Figo januari 2021

Jelle Kootstra, herder sinds 1989
Samen met de honden Scot en sinds 2016 Joep, het hele jaar door struinen over de heide is het werk van Jelle. Tot 2017 was Spike mijn trouwe viervoeter en metgezel. Spike, een bruine bordercollie op leeftijd en sinds 2017 met pensioen. De bruine bordercollie, was een harde werker en vroeg veel aandacht en goedkeuring van mij. Was dan ook veel vlakbij mij te vinden. Helaas in 2017 ingeslapen na meer dan 10 jaar lief en leed gedeeld te hebben in “het Holtingerveld”.
Scot is een zwarte border collie en kent de kneepjes van het vak. Hij is een zelfstandige werker. Hij is heel sociaal naar andere mensen toe.Joep, de nieuwste aanwinst in 2016, is in opleiding. Een levenslustige hond met een sterk aangeboren drijvers-instinct.
Ik vind het heerlijk om op de heide te lopen. Je ontmoet elke dag verschillende mensen die in zijn voor een praatje. Met de schapen op pad is nooit hetzelfde, omdat het levende wezens zijn. Dieren waarvoor je mag zorgen en die je in goede conditie probeert te houden en dat allemaal voor het in stand houden van een prachtig landschap, een prachtig ras en het verhaal en beeld voor de toerist.Verder heb je met de wisseling van de seizoenen niet alleen de natuur die verandert, maar ook de schapen. Zo komen er in het voorjaar de lammetjes en worden in de zomer de schapen geschoren. Die afwisseling zorgt er voor dat geen dag hetzelfde is. Een fantastisch vak!!!
Februari 2018
Jonge hond voor Jelle
Sinds een week heeft onze hoofdherder Jelle een jonge hond. Scot loopt nog steeds bij de kooi, maar is met pensioen. Het zware drijfwerk zit er voor hem niet meer in. De 6 maanden oude Figo gaat het werk overnemen. Figo moet nog veel leren, maar heeft het schapen drijven in zijn genen.
Februari 2018 - Figo, 6 maanden oud.
Jelle en Joep januari 2021

Spike
Joep
Rustig in het veld!?
Joep januari 2021
Hendrie
Hendrie en junior
Hendrie met Laika en Rex
Hendrie met zijn trouwe viervoeters Laika en Dop

Mijn naam is Hendrie Bijker. Ik ben geboren en getogen vlak bij de oude Holtinger Schaapskooi en inmiddels alweer 31 jaar verbonden aan de kooi. Eerst ruim een jaar als hulpherder, toen als volledig herder. Later weer als hulpherder, toen de financiën bij de kooi krap werden. Ook aan deze situatie kwam in de zomer van 2018 een eind. Sindsdien heb ik een dienstverband van een 0,5 FTE bij de kudde en is de samenwerking met Jelle geïntensiveerd. U zult me meestal om de andere zondag zien. In de lammertijd zijn de schapen meestal bij of in de kooi te vinden. Dan ga ik niet de heide op. Ik heb het dan ook druk met m'n eigen schapenhouderij en dus onze eigen lammertijd.
Van de vorige foto van mijn honden is Timmie mettertijd dement geworden en uiteindelijk 13,5 geworden. Vicky is bijna 12 jaar geworden.
Ik werk op het moment met twee honden. De oudste is Rex,de puber van toen. Hij is al 10, best nog fit, maar hoort niet alles meer en na een dag bij de schaapskudde telt de leeftijd aardig mee. Laika, het teefje is nu 6.
Wij vinden het leuk om u in het veld te ontmoeten, we zijn altijd in voor een praatje.
Op 22 september 2018 is Rex helaas overleden. Na een kortstondige ziekte heeft hij het leven gelaten. Een verlies van een trouwe viervoeter en harde werker. Hij heeft een goed leven gehad op onze boerderij en bij onze kudde.
Wij hielden er reeds een beetje rekening mee en Dop (nu nog Doppie) wordt de opvolger.

Timmie, Vicky en Rex
Laika en Rex, klaar voor de strijd
Dop
Hermen
Hermen Schraa
Ula, mijn knuffeldier, in actie.
Hermen Schraa
Struinen over de Drentse heide met zo’n 600 schapen en mijn Border Collies. Een groter gevoel van vrijheid kan ik me niet voorstellen.
In het dagelijks leven ben ik consultant / interim-manager in de energiesector.Sinds 2000 woon ik met mijn vrouw in Drenthe en nog voor we de sleutel van het huis kregen, hadden we al een Border Collie. Al snel volgde de schapen, en zo is het begonnen.
Die eerste cursus schapen drijven was vooral voor mij een hele kluif. Ik moest vooral veel leren, onze hond begreep het wel. In 2003 kwam Ghillian, de tweede hond, die heb ik helemaal zelf getraind. Met fluitsignalen, wat ook nog een hele uitdaging was. In de praktijk is het gebruik van het herdersfluitje onontbeerlijk. De honden middels een fluitsignaal exact naar de gewenste plek sturen, zelfs op grote afstand, blijft bijzonder.Mijn hobby werd pas echt serieus in 2007. Ik werd vrijwilliger bij de Holtinger Schaapskudde. Sindsdien ga ik twee vrijdagen dagen in de maand op pad met de kudde. Heerlijk vind ik het. Je komt mij tegenwoordig tegen met Ernie en Ula. De andere honden zijn inmiddels te oud om nog een hele dag mee te kunnen gaan. Ernie is bijzonder gedreven, staat altijd paraat en pakt elke kans om te mogen werken. Ula daarentegen neemt ook graag de tijd om de knuffels van omstanders in ontvangst te nemen. Maar, zodra het fluitsignaal klinkt, staat ze er weer.
Aan het einde van de dag, de schapen met een goed gevulde maag veilig terug bij de kooi, verheug ik mij alweer op de volgende keer.
Ernie aanschouwend, maar alert !
Margreth
Margreth sinds 2008 hulpherder
De beleving in optima forma
Mijn naam is
Margreth Roelfs.
Ik ben geboren op 19 december 1985 en ik woon samen met mijn gezin in Tweede Exloërmond.
In het dagelijks leven ben ik dierenartsassistente in een dierenartsenpraktijk in Stadskanaal.
Mijn grote passie is schapendrijven. Ik ben hiermee in aanraking gekomen door een kleine schaapskudde in Veendam, waar ik een groot deel van mijn vrije tijd doorbracht toen ik een jaar of 12 was.
Helaas is deze kudde gestopt. Mijn grote droom was om zelf te kunnen schapendrijven met een eigen Border Collie. Via een stage bij een schapenhouderij ben ik opnieuw in aanraking gekomen met schapendrijven. Sinds 2008 ben ik met veel plezier vrijwilliger van de Holtingerschaapskudde. Het is elke keer weer genieten om met deze kudde door dit prachtige stukje Nederland te lopen.
Op dit moment werk ik met één Border Collie Jill, ze is de opvolger van mijn twee eerste honden Odie en Joy.Jill is geboren in 2012 en heeft oneindig veel energie. Ze werkt graag voor me, ze heeft er veel plezier in, maar is ook in voor een spelletje met de bal als ik sta te praten.
Elke dag op de hei is weer anders ik vind het fijn als de mensen genieten van onze prachtige kudde en vind het erg leuk om erover te vertellen.
Op weg naar de schaapskooi
Sharon
Sharon Boekhout
Sharon Boekhout
Samen met mijn border collie Finly ga ik sinds juli 2014 met de schaapskudde de hei op. Sinds eind 2017 gaat ook mijn andere border collie Tess mee. Finly is een reu en komt uit 2011 en Tess een teef en komt uit 2015.
Met beide honden heb ik het vak geleerd bij een trainer. Sinds de honden één jaar oud zijn kan ik het geleerde ook daadwerkelijk bij de kudde in de praktijk brengen. Een pure passie! Het is voor mij ultiem genieten om de honden aan het werk te zien waarvoor zij gefokt zijn. Ik ga 2 keer per maand met de kudde de hei op.
Mijn passie voor de natuur is ook in mijn dagelijkse leven terug te zien. Ik ben adviseur ecologie als beroep en in de zomermaanden voer ik veel vleermuisonderzoeken uit. Op de hei voel ik mij dus helemaal thuis en hoop nog vaak met de schapen te mogen lopen en er vooral van te genieten.
Finly en Tess in hun nopjes!
Timo
Timo Snijder, hulpherder sinds 2009
Genieten geblazen!!!
Timo Snijder (gestopt in 2018)
Mijn naam is Timo Snijder en woon samen met echtgenote Aly in de Noordoostpolder.
Sinds 2009 ben ik als vrijwilliger maandelijks met de kudde op stap. Veelal op zondag met daarbij de onontbeerlijke steun van onze twee Bordercollies Tosca en Jessie. Het is iedere keer weer genieten om de honden aan het werk te zien. Ook de stilte om je heen doet je goed, daarbij kijkend naar de verschillende kleuren van de Drentse heidevachten.
Op zo’n dag maak je ook bewust de verschillende jaargetijden mee. Harde wind, mist zon en regen. Zomers is het vooral de romantiek die de boventoon voert, ‘s winters de reumatiek. Kortom op de heide is veel te zien en te beleven. Veel wandelaars of fietsers komen de kudde bezoeken en maken vaak een praatje. Daar maak ik graag gebruik van. Mensen vinden het interessant om wat over de kudde of het schitterende natuurgebied te horen. Ook aan de aanwezige hunebedden ontkom je dan natuurlijk niet. Tegen de klok van vier wordt het tijd om richting de schaapskooi te gaan. De schapen hebben dan ruim zes uren in het gebied kunnen grazen.
Het goede werk van Tosca en Jessy!!
Renée
Sinds 2015 loop ik, Renée van de Haar, samen met mijn hond Cay 1 á 2 maal per maand als hulpherder met de schaapskudde over het Holtingerveld.
5 jaar trainen met Cay bij de oude schaapskooi in Uffelte waren we toe aan een nieuwe uitdaging. Cay is ruim 7 jaar en een kleine maar gedreven Border Collie. Ze vindt het, net als ik, fijn om met de schapen te werken. We genieten dan ook volop als we samen een dag de hei op kunnen. Meestal loop ik met Valerie, ook hulpherder, en haar hond Boy. Onze beide honden kunnen goed samenwerken en vullen elkaar prima aan. Daarnaast is het leuk om passanten, zoals schoolklassen en toeristen, te informeren over het wel en wee van de kudde.
José
José v.d.Haven
Moya mag sfeer proeven
Ik ben José van der Haven. Geboren en getogen in Rotterdam, maar al sinds 1997 samen met man en zoon woonachtig in het buitengebied van Ruinen. Onze zoon is inmiddels volwassen en heeft zijn eigen plekje. Ik heb een praktijk aan huis voor lichaamsgericht werk en natuurgeneeskunde.
We hebben jaren geiten en schapen gehad, maar nu niet meer. Vogels spotten vind ik geweldig! Heel bijzonder om telkens weer een nieuwe soort te kunnen onderscheiden. Als ik verder nog vertel dat ik als werkbegeleider op een zorgboerderij heb gewerkt, zul je begrijpen dat ik wel iets heb met het boeren- en buitenleven.
Sinds we in Drenthe wonen hebben we ook Border Collies. Met onze eerste hond Max heb ik wel wat lessen schapendrijven gevolgd, maar we werden er allebei een beetje zenuwachtig van. Toen hij er niet meer was, kwam al snel onze reu Sting, en een paar jaar later teefje Moya. Hermen heeft me met Sting leren schapendrijven. Een hele klus, want Sting is wel wat onrustig. Maar we hebben veel plezier samen. Nu is ook Moya ‘op les’, dus zal het niet lang duren of ik met mijn eigen twee honden op stap kan met de kudde.
Ik ga zo’n twee tot drie keer in de maand op mijn vrije dag het Holtingerveld op, samen met Hermen of alleen. Ik voel me één met de natuur als ik met de honden en de schapen onderweg ben. Genieten met een grote G.
Sting in actie!!
Judith
Judith Heutink
Van kinds af aan was ik al dol op dieren en wilde ik, net als mijn vader, een Collie. In mijn droom hoorde daar ook een boerderij met kippen, katten en schapen bij.
Als dromen uitkomen ben je een gelukkig mens.
Mijn passie voor schapen werd alleen maar groter en de combinatie Collie - Schapen zag ik steeds meer zitten.
U kunt zich vast voorstellen dat ik enorm blij was met de kans om hulpherder te worden.
Eens per maand breng ik de kudde naar de heide om te grazen, mijn man en onze beide honden helpen daarbij.
We genieten samen van de natuur, de vrijheid en de bezoekers, want het educatieve deel van het hoeden behoort zeer zeker tot ons plezier.
Altijd kunnen we lachen om die verbaasde reacties dat ook een “Lassiehond” een kudde schapen kan sturen.
Mijn andere passie is fotograferen, ik neem graag mijn camera mee om mooie landschapsfoto’s te maken of close-ups van de schapen.
Zo draag ik mijn steentje bij om Fb volgers mee te laten genieten van ons mooie Havelte.
Mijn levensmotto is: samen sterk, verbinden en netwerken.
Ik wilde iets doen met mijn vrijwilligers vergoeding en het niet zomaar terug storten op de vriendenrekening van de schaapskooi.
Ook een ander mag er beter van worden, dus vroeg ik fotografe Annette Hagemeijer mee om foto’s te maken van de schapen.
Samen kwamen we tot het plan om van deze foto’s kaarten en posters te maken.
Door verkoop van deze kaarten en posters komt mijn salaris weer retour aan de kudde.
Een win-win situatie dus!
Ze zijn te koop in mijn kapsalon Judith Hairline te Zwolle, bij Annette Hagemeijer zelf en op alle evenementen van de schaapskooi.
Natuurlijk kunnen de kaarten ook besteld en verstuurd worden.
Tot ooi(t) op de hei!
Reinier
Reinier de Groot
Daar stonden we dan ineens, mijn hond Mila en ik op de hei een kleine 400 schapen te hoeden. Een knijp-es-in-mijn-arm, is-dit-echt-waar(?) moment…een heel bijzondere dag, die ons niet lang genoeg kon duren.

Een Border Collie in huis halen, dat was een lang gekoesterde wens van me. Een hondje dat het voor elkaar krijgt om grote kuddes schapen te hoeden, daar wilde ik wel meer van weten. Toen mijn werk in 2015 wat rustiger werd, was de Border snel in huis. Uit het verre Elsloo (Elsloo Limburg!) mocht ik Mila ophalen. Als voorbereiding op haar komst had ik een tekstje over de Border Colli op Wikipedia gelezen. Dat bleek al snel een te beperkte voorbereiding.. De lessen schapen drijven met Mila in de oude schaapskooi (Uffelte) maakten me wel snel wijzer. Hoewel we er in het begin niets van bakten, vonden Mila en ik het drijven meteen schitterend mooi werk; er ging een hele nieuwe wereld voor ons open.
Bij toeval ontmoette ik een tijdje later één van de hulpherders van de kudde, Timo Snijder. We hadden een leuk gesprek over schapen, honden en de Holtinger kudde. Toen hij mij vroeg of ik dagje mee wilde met hem en de kudde, greep ik die kans direct met beide handen aan. Al snel mocht ik daarna een keer mee met Jelle Kootstra. Een mooie rustige dag, tot Jelle ineens zei: ‘volgende keer ga je maar alleen, want hier leer je niets van’. Natuurlijk was ik het niet met hem eens, want ik vond dat ik heel veel leerde die dag, maar ik sprak Jelle toch maar niet tegen: als de herder zelf mij de kudde toevertrouwde dan wilde ik natuurlijk maar wat graag kijken hoe Mila en ik het er van af zouden brengen! En zo stond ik me dan in mijn arm te knijpen om te merken dat het echt waar was: ik stond bij de genie-put met om mij heen 380 schapen en mijn hond Mila om de boel bij elkaar te houden…!
Nu een jaar later ben ik de blije bezitter van een tweede Border Colli, Puck van 5 januari 2018. Bijna wekelijks mag ik de hei op samen met Puck en Mila om de schaapskudde te hoeden: genieten van de natuur, hele leuke gesprekjes met wandelaars, de rust om ons heen – op de hei is áltijd rust! Maar vooral samen de schapen op zo rustig mogelijk manier naar de hei brengen zodat ze daar goed kunnen grazen. Geen dag is hetzelfde. Ik blijf me verbazen wat die hondjes kunnen en hoe de schapen reageren. Natuurlijk moeten de honden nog veel leren en ook vooral hun baasje, maar flink gesteund door de herders Jelle en Hendrie – ik ben zo blij met hun geduld – gaat het haast met de week makkelijker! Er komt een dag dat het ‘allemaal vanzelf gaat’ heeft Jelle me beloofd en daar zien we dan ook naar uit.
Dagmar
28-09-2020 Dagmar van der Woude

Buiten is altijd beter, een bekende slogan die zeker op mij van toepassing is.
Samen met mijn Bordercollie Lynn de hele dag bij de kudde zijn, er bestaat geen leuker werk als je het mij vraagt. In 2016 ben ik begonnen met het schapendrijven, met mijn oude hond Ody, Border x Stabij, die een beetje kon drijven. Al gauw begon de liefde voor schapen en in 2018 mocht ik helpen tijdens de lammertijd in Orvelte. Een geweldige en zeer leerzame tijd. Toen was het hek van de dam en ben ik gaan zoeken naar een geschikte Border om mee te trainen . In 2019 kwam Lynn en al gauw zijn we gestart met trainen bij Trainingscentrum Odoorn, van Roelof Wichers. Daarnaast volg ik graag workshops op het gebied van schapen verzorging en gezondheid.
Na een jaartje intensief trainen waagde ik de stap om te solliciteren en hier dan het resultaat.
Met trots mag ik mij nu hulp herder bij de kudde van het Holtingerveld noemen. Het herderschap valt sinds 2016 onder cultureel erfgoed en mede daarom post ik mijn ervaringen op social media. Ik hoop dat u via deze manier kunt meegenieten met de verhalen van de kudde want geen dag is het zelfde met Drentse heideschapen!
Tot ziens op de hei!